হাৰপ্পিক

নগেনে সিদিনা এখন দোকানলৈ গৈছিল !
নগেনৰ ঘৰত থকা পোহনীয়া কুকুৰটোৰ
কাৰণে বিষ্কুট আনিবলৈ !
নগেন (দোকানীলৈ চাই)- অ ভাইটি,
কুকুৰৰ বিষ্কুট আছে নেকি ?
দোকানী- থকাটো আছে, কিন্তু
আপোনাক দিব নোৱাৰিম, মানে আমাক
অৰ্দাৰ দিয়া আছে যে কুকুৰ
আছে বুলি প্ৰমাণ
নহলে দিয়া মানা আছে..কুকুৰ টো লগত
লৈ আহিব, লৈ যাব !
নগেনে গুচি আহিল.
কেইদিনমানৰ পাছত আকৌ এদিন
নগেনে সেই দোকান খনলৈ গল..
নগেন- ভাইটি, মেকুৰীক গা ধুওৱা চেম্পু
আছে নেকি ?
দোকানী- আছে দাদা, কিন্তু আপোনাৰ
মেকুৰী আছে বুলি প্ৰমাণ নহলে দিব
নোৱাৰিম..!
নগেনৰ টিকনি গৰম হৈ গল..
সি ঘৰলৈ গৈ হাতত কলা পলিঠিনৰ বেগ
এটা লৈ আহিল..
দোকানীজনে নগেনক দেখি কলে- আহক
দাদা, কি লয় আহক..!
নগেনে মনতে ভাবিলে ৰহ বেটা তই মোক
বহুত জলাইছ.. তোক মই
আজি দি আছোঁ !
নগেনে ধুনীয়া হাঁহি মাৰি কলে-
হাঃ হাঃ কি লাগে গম পাবা,
আজি প্ৰমাণো লৈ আহিছোঁ... দিয়াচোন
তোমাৰ হাতখন এই বেগটোত সোমাই
চোৱা..!
দোকানীজনে নগেনৰ কথামতে বেগত
হাত ভৰাই কলে- অ কিবা গৰম গৰম
লাগিছে, কুমল, তিপি দিলে পিছলি যায়
দেখোন দাদা... কি নো..?
নগেনে তামাম ফুৰ্টি কৰি কলে-
হাঃ হাঃ এইয়া মোৰ হেৰি, এতিয়াই
কৰি আনিছোঁ গৰমে গৰমে,
দিয়া হাৰপিক এটা, টয়লেট
চাফা কৰিবলৈ লাগে !!!